Νίκος Σταυρίδης
Ο Νίκος Σταυρίδης (Βαθύ Σάμου 1910 - 12 Δεκεμβρίου 1987) ήταν Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1929 στο μουσικό θέατρο, συμμετέχοντας σε επιθεωρήσεις, οπερέτες και παραστάσεις βαριετέ.
Τη δεκαετία του 1940 άρχισε να συγκροτεί δικούς του θιάσους και να συνεργάζεται με σπουδαίους συναδέλφους του, όπως τη Ρένα Βλαχοπούλου, τις αδελφές Καλουτά, την Καίτη Ντιριντάουα και τη Μαρίκα Νέζερ και την Καίτη Μπελίντα, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και τη Σοφία Βέμπο (1959), τον Κώστα Χατζηχρήστο (1963) κ.ά. Μεσολάβησε ένα διάστημα (1954-55) κατά το οποίο ίδρυσε μαζί με τον Τάκη Μηλιάδη και τη Νανά Σκιαδά το θίασο «Ελληνική Μουσική Κωμωδία», στον οποίο ανέβασε επιθεωρήσεις αλλά και έργα πρόζας.
Διακρίθηκε ιδιαίτερα και για τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις. Έπαιξε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη στην ταινία του Νίκου Τσιφόρου Έλα στο θείο (1950) και συνέχισε να εμφανίζεται σε ταινίες του ίδιου (Η ωραία των Αθηνών, 1953), του Ορέστη Λάσκου (Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, 1957, Φτωχαδάκια και λεφτάδες, 1960, Τρίτη και 13, 1963, Ο χαζομπαμπάς, 1967), του Πάνου Γλυκοφρύδη (Δουλειές με φούντες, 1958), του Αλέκου Σακελλάριου (Τα κίτρινα γάντια, 1960), του Γρηγόρη Γρηγορίου (Διαβόλου κάλτσα, 1960), του Κώστα Ανδρίτσου (Ευτυχώς τρελάθηκα, 1961) και σε πολλές άλλες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
